donderdag 09-08-2018

• vaartijd: 10 h 41 min, afgelegde weg: 62,6 NM

Van de wind moeten we het vandaag niet hebben, wel van de zon. Veel zon, en dat is ook prettig. Op de motor verlaten we Nexö en varen over een vlakke zee naar het zuiden. Een tijdje volgen we de kust van Bornholm. Bij de zuidpunt van het eiland laten we Denemarken voorlopig achter ons voor een bezoek aan het Duitse eiland Rügen. Lange oversteken op de motor: we worden er handig in. Elektrische stuurautomaat installeren, zitten, beetje navigeren, over het water staren, haken en verder niks doen. Ondanks de mooie zee toch ook wel een beetje saai.  Halverwege is gelukkig aandacht voor vaart en navigatie gewenst. Duitsland werkt hard aan de “energiewende”: alle kerncentrales dicht en volop inzetten op duurzame energie. Daarvoor wordt er in dit zeegebied een groot windmolenpark aangelegd. Op de kaart wordt zoiets aangeduid met de term “Windfarm”. Eigenlijk heel leuk: je oogst wind. Dit park staat nog niet op de oude papieren kaarten die we gebruiken, het telefoonschermpje moet weer helpen bij de juiste navigatie. En dat is nodig want varen tussen de molens is een verboden. Vlakbij ligt er ook nog een “ondiepte” van zes meter. Daar kunnen we op zich makkelijk overheen, maar door het grote verschil in diepte met de rest van de zee wil op zo’n plek nog wel eens sprake zijn van rommelige en daarmee oncomfortabele golven. En daar houden wij, de “motorbootvaarders voor één dag”, niet van. Een paar koerscorrecties leiden ons langs alle obstakels. Onderwijl worden we gadegeslagen door het toegesnelde “guardvessel”. Helaas voor deze wakkere wachters: we doen niks fout. Zijn ze geheel voor niks hard aan komen varen.

Einde middag: er komt wind. Uit het oosten. We proberen uiteraard te zeilen. Lekker gaat dat niet. Er is maar 6 knopen wind, eigenlijk net iets te weinig bij deze koers. Op de één of ander manier is de golfslag nogal rommelig. En we passeren een beetje onverwacht drukke scheepvaartroute tussen Polen en het westen. En misschien zijn we zelf een beetje uit ons doen door het urenlang motoren. De zeilen gaan weer weg, ondanks dat de wind aantrekt.

Aankomen aan vreemde kusten is altijd weer een verassing. We hebben het idee dat Rügen een laag vlak eiland is. Dat blijkt niet zo de zijn. De kust rijst steil uit de zee omhoog. Aan de voet van deze kust ligt een jachthaven bij het plaatsje Lohme. Een haven die op de kaart er bruikbaar uitziet.  Veel meer weten we er niet van. Volgens de gidsen heeft deze haven eigenlijk geen plek voor gasten. Maar het is de dichtstbijzijnde en we zijn het varen voor vandaag een beetje zat. De haven ligt in de schaduw van de hoge kust. Pas laat zien waar de haven is. Althans, we zien een hoge dam van keien waarachter een enkel mast omhoog steekt. Het ziet er allemaal niet al te groot uit. Over een hobbelige zee naderen we toegang tot de haven. Die oogt heel smal. Heel geconcentreerd sturen we de boot tussen de stapels keien de haven in. En die blijkt dan heel wat groter dan verwacht, en halfleeg! Plek genoeg. We zoeken een mooie plaats en meren ondanks de sterke zijwind maar met hulp van behulpzame Duisters netjes af.

De haven van Lohme is een verrassing. De ligging is prachtig, de mensen aardig en behulpzaam. Direct naast de haven gaat het land steil omhoog. Dit deel van de helling is onbegroeid i.t.t. de rest van de steile kusten. Die zijn dichtbegroeid met oud loofbos. Het dorp zelf begint direct aan de rand van de helling. Uiteraard gaan we daar kijken. Een lange trap is de kortste weg naar boven. We tellen meer dan 200 traptreden. Het dorp zelf is verder niet zo interessant. Het bestaat vooral uit hotels en pensions. Iedereen lijkt hier een graantje mee te pikken van deze toeristische hotspot.

Wij blijven een dag in Lohme. Vanuit hier is het goed fietsen in de omgeving. Vriendelijk heuvelland met af en toe een wat steilere klim. Ook hier geld weer: fietspaden zijn zand/grindpaden of van kinderkopjes dus minder comfortabel dan we in Nederland gewend zijn. Stevige bandjes (en sterke kuiten) zijn wenselijk. De fietstocht voert door prachtige beukenbossen van het Nationalpark Jasmund naar de Königsstuhl. Een landgoed annex natuureducatiecentrum bovenaan een gelijknamige krijtrots. Het toerisme heeft hier voor ons een iets te massaal karakter. We besparen ons de toegangsprijs en rijden verder door bossen en akkerland. Daar kom je dan vrijwel niemand meer tegen. De “Dorfsladen” van Lohme voorziet ons aan het einde van de nodige verse voorraad voor aan boord. Met fietsjes en boodschappen wandelen al remmend de steile weg over de helling naar beneden af (fietsen verboden!).

De volgende dag houden harde wind, regen en buien ons hier nog een dagje vast. Dat is weer eens wat anders dan alleen maar zon. Maar in de kajuit is het gezellig, droog en warm. En er is wifi, betaald, dus van goede kwaliteit. Zo kom je de dag wel door.

 

zondag 12-08-2018

• vaartijd: 7 h 08 min, afgelegde weg: 34,9 NM

Het slechte weer is alweer voorbij. Geen buien, wel nog een stevige oostenwind. Nogal vlagerig, de windsterkte varieert van 9 tot 15 knopen. We vertrekken uit Lohme voor een rondje Rügen “om de zuid”. We hebben ons nooit gerealiseerd dat ook in Duitsland prachtige krijtrotsen voorkomen. We varen langs de bekendste, de Königsstuhl, een inspiratiebron voor kunstenaars uit de romantiek; waaronder de componist Brahms. Nu is enige romantiek ons niet vreemd. We begrijpen dus heel goed dat ze erg onder de indruk zijn van deze prachtige natuur!

De romantiek verdwijnt vrij snel als we over een hobbelige zee naar het zuiden varen. Het land wordt vlak, de wind zakt wat in, het wordt wat heiig, de lucht en het water worden grijs. De route naar de binnenzee onder Rügen loopt door een bebakende geul over een ondiepte. Zonder zon en met chaotisch vaarverkeer van werkschepen kunnen we ons moeilijk oriënteren. Het telefoontje raadplegen we veelvuldig om nog enigszins een beeld te hebben waar we nu eigenlijk varen. Op de binnenzee zijn we het zat. De motor komt erbij en we varen zo rechtstreeks als mogelijk naar onze eindbestemming: Lauterbach.

Over Lauterbach kunnen we kort zijn. Daar is niks aan. Dat komt misschien ook wel een beetje omdat we niet kunnen vinden wat we zoeken. Al enige dagen vrezen we dat ook onze tweede tank propaangas aan het opraken is. We zijn dus zeer spaarzaam met gas. Om gas te sparen willen we nu wel eens ergens een echte Deutsche Bratwurst scoren als vorm van warm eten. Nergens te koop!  Hier alleen maar saaie oerduitse pensions en hotels. En ook de juiste fles propaan is niet leverbaar. Onverrichterzake keren we terug naar de boot. Morgen een nieuwe dag.

maandag 13-08-2018

• vaartijd: 4 h 10 min, afgelegde weg:21,0 NM

In de aanloop van Lauterbach ligt een klein natuureiland. Gisteren hebben we die om de oost gerond. Logisch zou zijn door te varen naar het westen. Maar we verwennen onszelf een beetje. Niet heel sportief maar wel makkelijk varen we eerst op de motor weer terug naar het oosten om dan, zonder opkruisen, in één keer de binnenzee (ter grootte van het Markermeer) over te steken. We zijn wel weer toe aan leuk zeilen. En dat lukt geweldig. Zelfs de route over het smallere vaarwater dat naar onze bestemming Stralsund leidt, kunnen we, dankzij slim navigeerwerk, zeilend afleggen. Voor de jachthaven in Stralsund moeten we een auto- annex spoorbrug door. Deze draait niet al te vaak op een dag. We rekenen op de brug van 15:30 uur. maar dankzij de mooie voortgang lijkt een brug eerder haalbaar. In de laatste bocht voor Stralsund halen we de zeilen weg. We zien dat de brug al klaargemaakt worden. Gas er op! Misschien halen we deze brug van 12:30 uur nog wel! Hè, er vaart ineens een politieboot in ons kielzog. Die hadden we nog niet gezien. Hoe hard mogen we hier eigenlijk varen? Oops: 5,4 knoop. Dat is echt veel minder dan de 6,5 die we nu varen. Daar gaat onze brugopening.  Dat wordt wachten.

Nu is er voor de brug ook nog een jachthaven. Misschien kunnen we daar even tijdelijk aanleggen. De ingang is verscholen tussen de bomen, alsof je een bos in vaart, Maar midden in dat bos is heel verrassend een wat ruimer water met helemaal achterin de jachthaven. Die is voor ons veel te krap. Voorin ligt ook nog een oud marineschip met daaraan steigers. Kinderen krijgen vanaf deze steigers zeilles in Optimistjes. Heel vriendelijk wordt de steiger voor ons vrijgemaakt. Het zou onvriendelijk zijn als we daar niet afmeren, al is het maar voor een paar uur. Eenmaal vast kijken we op Google Maps. De stad is op de fietst in 10 minuten te bereiken. Dat is goed te doen. De wat rommelige sfeer hier, oude fabrieksloods, overal bootjes in het gras, kleine vissersboot, dat soort dingen, bevalt ons wel. We blijven als dat mag. En dat mag blijkbaar, want niemand stuurt ons weg. Uiteindelijk ’s avonds wordt duidelijk hoe het hier zit. We liggen aan een steiger van de zeilschool van de gemeente Stralsund. Die steiger is er ook voor gasten. We kunnen zelfs douchen. In een gebouw verderop zijn de douches. Eén is een geïmproviseerd hok onder de trap, en de ander een douchecabine geplaatst in een soort zaal met uitzicht op een open berghok. En overal liggen lege en halfvolle shampooflessen, natte niet zo schone handdoeken, spinnen en slakken. Maar zolang je de badslippers aanhoudt, zal je er vast niks van oplopen. En privacy, dat leer je wel af in de Scandinavische landen.

We hebben nog even tijd om naar Stralsund te fietsen om te kijken of we daar nog ergens gas kunnen kopen. Dat kan nergens. Bijvullen kan wel, maar dan ergens midden op het eiland. Dat is te ver fietsen. Dan toch nog maar zuinig aan doen.

Als we terugkomen is de zeilschool al klaar met lessen. Het terrein en het oude marineschip zijn leeg. Leeg? Er klinkt fluitmuziek, een klassiek stuk. We lopen over het marineschip naar de boot om de noodzakelijke boodschappen aan boord te brengen. Achter ons horen we ineens: “Sind Sie meine Nachtbarn für Heutenacht”. De fluitist. Om een lang verhaal  kort te maken, we maken kennis met Thomas. Thomas heeft een prachtig klassiek mahoniehouten zeiljacht dat achter ons ligt. Hij was arts met een eigen door hem opgezette kliniek aan de grens met Polen.  Daar was hij wel klaar mee. Maar hij is ook musicus: orgel, fluit. Hij was op het voordek van het oude marineschip aan het oefenen voor een concert in één van de kerken van Stralsund. We worden bij hem aan boord genodigd. Dat wordt een gezellige avondje in het Duits ervaringen uitwisselen en wereldproblemen bespreken. Thomas heeft naar zijn zeggen naast een kliniek en een villa, ook nog een landhuis op een door hem gekocht schiereiland. Daar geeft hij feesten voor tal van beroemde professoren, intendanten, en zo. Wij, “sein neue Freunden”, moeten daar beslist ook een keer komen. Gaan we zeker doen. Deze  gastvrije, innemende en bijzondere man willen we graag nog eens ontmoeten.

Na een heel stille en rustige nacht aan een donkere steiger gaan we de volgende dag Stralsund in. Stralsund is misschien wel de verrassing van dit deel van de reis. Het is een prachtige oude en goed bewaarde Hanzestad. We beginnen onze wandeling bij de haven. Heel gedurfd  is daar tussen de oude gebouwen een supermodern museum gebouwd. Spannend om te zien hoe hier oud en nieuw een dialoog aangaan! (architectenpraat) We lopen ook langs de jachthaven. Wat zijn we nu de waterpolitie dankbaar dat ze achter ons voeren. Wij liggen veel mooier en vooral veel rustiger!

Stadsbeelden Stralsund:

Dan de stad in. Beelden zeggen meer dan woorden.  Hoogtepunt, voor zover dat onderscheid in deze stad te maken is, zijn de twee kerken die we bezoeken: de Marienkirche, maar vooral de Nikolaikirche. De eerste is al volledig gerestaureerd. Bij de tweede is de restauratie nog in volle gang. Bijzonder is ook het in de DDR-tijd gebouwde monument voor de gevallenen in de strijd tegen het fascisme. Het monument, inclusief de nodige communistische symboliek, ligt direct naast de Marienkirche. Goed dat het na “die Wende”niet verwijderd is, want ook dit behoort tot de rijke geschiedenis van deze stad.

Marienkirche:

Nikolaikirche:

Terug op de boot bekijken we de enorme activiteit op een ander klein kajuitzeilbootje aan de andere kant van onze steiger. Er is sprake van heel veel activiteit. Het schip lijkt uitgerust voor een reis: vaten met diesel aan dek, windmolen, zonnepanelen. En er wordt nog van alles aan boord gesjouwd. Dat het allemaal past op deze kleine boot. De jongeren, die kennelijk bij de boot horen, monteren ’s avonds ook nog een eenvoudige bimini, een zonnescherm boven de kuip dat vooral gebruikt wordt in de tropen. Zijn dit dromers of is er meer aan de hand? Op onze vraag waar de reis naar toe mag gaan en wanneer ze vertrekken krijgen we een gehaast antwoord: Samstag, Karib. Avonturiers bestaan nog!

woensdag 15-08-2018

• vaartijd: 3 h 10 min, afgelegde weg: 10,6 NM

Met moeite nemen we afscheid van deze bijzondere haven en haar tijdelijke bevolking. Maar de brugtijden zijn dwingend. Nu halen we wel de brug van 12:30 uur. Eerst maar weer eens diesel tanken bij het tankstation bij de stadshaven. Met 74,8 liter is de tank weer vol. Uit de tankontluchting in de spiegel van ons schip druppelt wat diesel dat er niet meer bij kon. Dat geeft een vieze uitdijende vlek op het water. Gehaast spuit de pompbediende er een neutraliserend goedje over. Aan de overkant ligt een politieboot, nu nog onbemand. Maar als de agenten bij terugkomst die olielekkage zien, zijn de rapen gaar. Het gaat goed (voor zover wij dat nog meemaken).

Op de motor varen we over het laatste stuk vaarwater tussen Rügen en het vaste land. Met 2 knopen wind valt er niet veel te zeilen. De haven waar we naar toe gaan, Barhöft, is niet al te groot. Gelukkig vinden wij nog een plek. Gasten die later komen moeten of langs de kade stapelen, of voor anker achter een naastgelegen eiland. Met dit rustige weer is dat ook geen straf, maar dan mis je wel de mogelijkheid om door de mooie natuur te wandelen naar de uitkijktoren in de buurt van de haven. Wij doen dat wel. Aan deze voormalige wachttoren van het Sovjet raketalarmeringssysteem, is een nieuw trappenhuis toegevoegd. Voor 1 euro mag je naar boven om te genieten van het uitzicht. De oude wachttoren is ook omgetoverd tot trouwzaal. Nou ja zaal: ambtenaar, bruidspaar en zes gasten, dan is deze “zaal” echt overvol. Wel een unieke plek.

Terug in de haven scoren we een Bokwurst met Kartoffelnsalat. We zijn in Duitse sferen.