woensdag 11-07-2018

• vaartijd: 9 h 15 min, afgelegde weg: 47,5 NM

Afvaart 08:15 uur. De dag begint druilerig. In vol zeilkostuum tuffen we het geultje uit en de baai in. Het eerste stuk is de wind uit de verkeerde hoek. Maar omstreeks 09:00 uur kunnen we een koers voor gaan liggen die wel bezeild is. Met de matige wind kunnen alle zeilen bij: grootzeil, kluiver en fok. De kluiver kan je vanuit de kuip uitrollen, maar voor de andere zeilen zal er aan dek gewerkt moeten worden.

Om 09:59 uur is de regen op, en de wind ook. De pakken kunnen uit. De zeilen kunnen weer weg: kluiver inrollen en naar het voordek om grootzeil en fok te strijken. We tuffen in het nu stralende weer verder in noordelijke richting. Na de de vrolijk gekleurde veerboten tussen het vaste land en Muhu/Saaremaakomt er weer wind. Nu uit een geheel andere richting. Dat vraagt om zeilen. Het grootzeil wordt weer gehesen, en ook wij gaan wat kleur toevoegen aan het zeelandschap. We zetten de halfwinder. Een licht en bol zeil speciaal voor koersen van wind van opzij en schuin-achter (halve en ruime wind). Dat doen we niet zo gauw. Het is nog al een heel karwei op het voordek. Maar met de huidige wind is het zonde om niet van deze mogelijkheid gebruik te maken. We genieten er een halfuurtje van. Dan is de wind weer op en mag de motor bij. Alles op het voordek wordt weer netjes opgeruimd.

We hebben een leuke route ontdekt naar onze bestemming Haapsaluu. De meeste jachten gaan langs de tonnen in noord-noordwestelijke richting. Volgens ons kan het ook korter, meer oostelijk. Keurig houden we de navigatie bij. Op een gegeven moment verschijnt er op de kaart een rode stippellijn, en wat bijzondere tekentjes. Daar kijken we niet van op, daar zijn er meer van. Maar in dit geval hadden we dat even van tevoren niet goed bekeken. We blijken rechtstreeks een natuurgebied in te varen. Als brutale Hollanders wil je nog wel eens een regeltje vergeten, maar we weten niet zeker of de Estse poilitie alle Sovjet strengheid al kwijt is. Voor de zekerheid verleggen we de koers, varen zuidwestelijke een beetje terug om heel braaf de route te volgen die iedereen neemt. Jammer van de omweg. Maar er is wel weer wind, dus we kunnen nu  wel zeilen.

Op het voordek wordt het grootzeil gehesen. In de kuip rollen we de kluiver uit. Na drie kwartier kunnen we de steven weer wenden en gaan we in de goede richting. Helaas heeft de wind bedacht niet al te sterk uit ongeveer diezelfde richting te waaien. Dan toch maar weer de motor er bij. Het grootzeil laten we  maar  staan; de kluiver rollen we wel weg. Omstreeks 14:28 uur hebben we een punt bereikt waar we veel oostelijker kunnen varen. We kunnen koers zetten naar een smalle doorgang in een ondiepte en zo een kortere route naar de baai naar Haapsaluu nemen. We rollen de kluiver weer uit. Tot we in de baai zijn. Daar is het wat betreft navigatie nogal een onoverzichtelijke toestand. Allerlei geulen kruisen hier elkaar en buiten de geulen is het ondiep. En dan is er ook nog de veerbootdienst tussen Rohukülu sadam op het vaste land en Sciby sadam op het eiland Vormsii. Met de inmiddels (dank zij het mooie weer) aangetrokken maar vlagerige wind wordt het dan wel heel dingen tegelijk. Om 14:50 uur gaan de zeilen er definitief af.

Om 17:30 uur meren we af in de jachthaven van Haapsaluu. Voor ons is dat toch wel zoiets als: bestemming bereikt. Zo noordelijk en zo oostelijk zijn we met de boot nog nooit geweest. En, zo hebben we bedacht, verder zullen we deze reis ook niet gaan.

De jachthaven is via een smalle maar goed bebakende geul bereikbaar. De haven zelf doet nogal rommelig aan. Het is een mengsel van een oude Sovjet verenigingshaven met meer westers ondernemerschap. De haven is van alle gemakken voorzien: douches (wel nog een Sovjet-uitvoering), wasmachine, restaurant incl. groot nieuw terras met aangrenzend drijvend podium, en een winkel. Die winkel kunnen we eerst niet vinden. Niet zo vreemd uiteindelijk, want dat wat de winkel moest zijn zag er meer uit als een magazijn van een slijter. Het duurde even tot het kwartje viel, maar toen was het duidelijk. In Finland is de drank zo duur dat de Finnen er graag een dagje zeilen voor over hebben om hun drankkast weer aan te vullen. En de winkel heeft zich in die producten gespecialiseerd. De verkoop gaat in gootverpakking! Wij houden het ’s avonds bij een enkel drankje in de kuip.

donderdag 12-07-2018

• vaartijd: 0 h 0 min, afgelegde weg: 0 NM

Vandaag staat een bezoek aan Tallin, de hoofdstad van Estland op het programma. We waren getipt dat Tallin vanuit Haapsaluu goed per bus te bereiken is (Klaas & Henk: dank voor dit en meer!). Handig, want zo kunnen we deze noordelijke stad bezoeken zonder helemaal de Finse golf in te varen. En ook leuk, want zo zie je tegelijkertijd ook iets van het binnenland van Estland. De dienstregeling vinden we terug op internet.

Ruim op tijd melden we ons bij de bushalte op het voorplein van het voormalige treinstation van Haapsaluu. Want je weet immers maar nooit. Zo heel veel bussen gaan er nou ook weer niet. Maar stipt op tijd rijdt er een luxe touringcar voor. Voor rond de acht euro brengt deze je in anderhalf uur naar de hoofdstad. De rit voert door een voor onze begrippen leeg land met verspreid liggende dorpen en boerderijen, en heel veel naaldbossen. Als overblijfsel uit de Sovjettijd staan hier en daar in het open land de ruïnes van de Kolchozen, de collectieve landbouwbedrijven, die na de val van het communisme zijn ontmanteld.

Tallin vormt een groot contrast met het platteland waar we doorheen reizen. Vanaf de eerste buitenwijken is duidelijk dat we te maken hebben met een dynamische moderne stad, die niet onderdoet voor andere westerse steden. Een trammetje brengt ons van het busstation naar de oude binnenstad. Estland is één van de meest gedigitaliseerde landen van Europa. In de tram betalen de Esten hun rit met de mobiele telefoon. Gelukkig is er ook nog een klein luikje naar de trambestuurder, waar wij, onhandige toeristen, twee euro in kunnen leggen om vervolgens een vodje papier als kaartje te ontvangen. De tram zet ons netjes af bij toegangspoort aan de kant van de haven. Van daar storten wij ons in het gekrioel van de toeristen in een grote stad.

Het oude centrum van Tallin is meer dan een bezoek waard. Tallin was een rijke Hanzestad. Uit die tijd is nog veel aanwezig. Maar ook de latere tijden hebben zo hun sporen achter gelaten. We wandelen door de stad aan de hand van de reisgids. Eerst de benedenstad, daarna de bovenstad waar de regering van Estland zetelt. We stellen vast dat Nederland zijn ambassade heel tactisch recht tegenover de regeringszetel heeft gevestigd. Handig, voor overleg hoeft de ambassadeur alleen even de straat over te steken. Vanaf de bovenstad heb je een prachtig uitzicht over benedenstad en haven. We schieten tal van mooie plaatjes. Met versleten voeten zoeken we tram, bus en boot weer op.

De Benedenstad:

De bovenstad:

vrijdag 13-07-2018

• vaartijd: 0 h 0 min, afgelegde weg: 0 NM

Om op vrijdag de dertiende te gaan zeilen is het lot tarten. We blijven daarom nog maar een dagje in Haapsaluu. De stad zelf hebben we trouwens nog niet gezien. En die is ook de moeite waard. Er is nog veel over uit de tijd dat Haapsaluu  een kuuroort van de Russische Tsaren was. Beroemd is de volledig en kunstig in hout uitgevoerde perronoverkapping. Maar ook verschillende huizen en paviljoens aan het water zijn een lust voor het oog.

Ouder en maar minder gaaf bewaard  is het kasteel van Haapsaluu. De ruïne wordt nu gerestaureerd. Een deel is al klaar. De voormalige kerk van het kasteel is al opengesteld. Wat een prachtige sobere ruimte! We treffen het weer. Dit weekend is er in Haapsaluu een groot evenement: een festival rondom oude auto’s. De binnenplaats van het kasteel is het evenemententerrein in opbouw. Wij lopen er als dwaze toeristen tussendoor, maar kijken inmiddels wel onze ogen uit naar alle mooi opgepoetste auto’s en kleurrijk in-stijl uitgedoste passagiers.

In de Baltische staten staan, ondanks het anti-kerkbeleid in de Sovjettijd , nog steeds tal van oude kerken. Op Saaremaa waren deze veelal Grieks-orthodoxe kerken niet toegankelijk. De Lutherse kerk van Haapsaluu staat wel open. We lopen er even in. De kerk is oud, en goed bewaard. Meestal kijken we even rond en lopen dan weer verder. Nu raken we aan de praat met de gastvrouw. Ze verteld haar geschiedenis. En daarmee krijgen de verhalen die we gelezen hebben in het boek “Baltische zielen” ineens een gezicht. Haar Engels was niet erg goed, maar we hebben het volgende begrepen. Haar vader is vermoord. Toen ze acht jaar oud was hebben de Sovjets haar moeder voor haar ogen afgevoerd; naar Siberië. Ze is opgevoed door een zus van haar vader in Tallin. Na een jaar of acht kwam haar moeder terug. Ze zijn diep de bossen van Estland ingetrokken. Pas na de bevrijding van de Sovjets kon ze weer terug naar haar woonplaats Haapsaluu.

Terug in de haven is het feest. Op het drijvende terras staat een zanger met een pianist. Hij zingt liederen, een soort trage rap, en praat e.e.a. aan elkaar. In het Ests, dus we weten niet waar het allemaal om gaat. Het ruim aanwezige publiek op het terras van het restaurant wel. Er wordt luid meegezongen, gelachen om kennelijke grappen en meegeklapt. Het is een vrolijk volkje.

Op het terras ontdekken we ook de wijsheid van de Esten, die ze graag ook in het Engels aan ons kenbaar maken!