maandag 16-07-2018 tot dinsdag 17-07-2018

• vaartijd: 18 h 42 min, afgelegde weg: 96,5 NM

95 NM. Dat is ongeveer de afstand tussen Veere en Gotland. Wij doen daar, als de boot lekker loopt, zo’n 16 tot 18 uur over. Dat kan hier in het noorden gewoon bij daglicht. Het is zo lang licht! Het is gewoon een kwestie van heel vroeg weg.  De aankomst is dan wel in schemer en met tegenlicht. Of, als de wind tegenzit, in het donker. Het aanlopen van onbekende kusten onder die omstandigheden is niet wijs. We kiezen er daarom voor om een nachtje door te zeilen. Dan kunnen we meteen ervaren hoe donker het hier ’s nachts werkelijk wordt.

Voor het vertrek betekent dit: geduld. Te vroeg vertrekken leidt tot in het donker aankomen. We slapen dus een beetje uit (hebben we die slaapuurtjes al vast binnen), ontbijten rustig, en klungelen wat aan. Om 11:00 uur is het geduld op. Nu moet het kunnen. Op de motor varen we tegen de noord-noord-oosten wind de baai uit. Dan kan de motor uit, zetten we zeil en installeren we Paddeltje, onze trouwe stuurautomaat. Met een mooie ruime wind (wind schuin van achter) varen we naar de horizon waarachter Gotland moet liggen. We proberen allebei wat te rusten/slapen om energie over te houden voor de nacht. Verder zijn we druk met de navigatie en bij tijd en wijle met andere scheepvaart. We komen niet heel veel tegen. Om 14:15 uur vrachtschip “Palmali”, om 17:05 uur het vrachtschip “Halland”. Voor de Palmali moeten we met hulp van de motor uitwijken. Tegen de regels in wijkt dit schip niet voor ons, zeilend vaartuig, uit. Zijn AIS is niet in werking en hij is daardoor ook onbereikbaar. Halland gaat ruim voor ons langs. Even na achten krijgen we het ineens erg druk. Het is onvoorstelbaar in zo’n grote lege zee, maar ineens liggen we met meerdere schepen op aanvaringskoers. De AIS doet goed dienst zodat we in kunnen inschatten welke schepen voor, en welke achter ons langs gaan. Wij hebben als zeilend vaartuig hier op open zee in principe voorrang. Maar als er tonnen staal op je afkomen, heb je niet zo veel aan principes. Dan blijf je uitermate op je hoede en wijk je uit of houd je in. Sommige vrachtschepen wijken wel degelijk voor je uit, maar andere gokken er op dat jij wel aan de kant gaat.

Zo verstrijkt de tijd. De zon gaat onder. Een mooie rode schemering aan de noordwestelijke hemel blijft over. Echt donker wordt het nog niet. We tikken de mijlen weg en doden de tijd met wat kletsen, lezen, rondkijken en navigeren. De rode schemering blijft, ook als het al diep in de nacht is. Wij zijn allebei eigenlijk redelijk fit. Behoefte aan slaap is er niet. Het zal de spanning van het varen door de nacht zijn, of de verwondering over de prachtige nacht. In de ochtend wordt het tijd dat de zon weer opkomt. Nog steeds is er de rode schemering in het noordwesten. Deze verdwijnt pas als de zon echt boven de horizon verschijnt! Het is niet het noorderlicht, maar wel het licht van het noorden. Heel bijzonder!

Gedurende de nacht hebben we de voorkeur gegeven aan een prettig te zeilen koers i.p.v. scherp naar de bestemming. Daardoor zijn we noordelijker uitgekomen dan nodig. Als er zo rond een uur of vier weer land in zicht komt varen we daardoor een wat zuidelijker koers. Dat zeilt minder lekker. Ook de energie bij de bemanning begint op te raken. Af en toe knikt er een hoofd naar voren om verschrikt weer wakker te worden. En als dan ook de wind nog inzakt, starten we om 05:23 uur de motor.

Onze bestemming is eigenlijk niet Gotland maar het daar door een heel smalle zeestraat van afgescheiden eiland Fårö. Daar moet een ankerbaai zijn die te vergelijken valt met ankerbaaien in de Zuidzee. Een betere reclame bestaat er niet! Na het passeren van de vuurtoren Holmudden op de uiterste oostpunt van Fårö, laten we om 06:05 uur het anker vallen in een meer dan prachtige baai. Na het nodige opruimwerk gaan we te kooi om de nodige verloren uurtjes slaap in te halen. Om 12 uur zijn we weer boven dek om de rest van de dag wat te lummelen, en te genieten van deze plek, die we, op één ander schip na, geheel voor onszelf hebben.

woensdag 18-07-2018

• vaartijd: 6 h 10 min, afgelegde weg: 26,5 NM

Het eiland Fårö moet een bezoek waard zijn. We plannen dus een bezoek aan het eiland. De havengidsen roemen een haven op de westkust, genaamd Lauterhorn, die midden in de natuur ligt. Daar vandaan, zo hebben we uitgedokterd, is het goed mogelijk om naar een wat grotere plaats te fietsen voor de noodzakelijke inkopen. Om 08:20 lichten we ons anker om via het vaarwater tussen Gotland en Fårö, de zgn. Fårösund, naar de andere kant van het eiland te varen. De zon schijnt, er is precies genoeg wind om te zeilen, en de omgeving is prachtig. En het is heel rustig; je ziet hooguit een enkele zeilboot, verder is er geen ander verkeer. Wat wil je nog meer.

Het laatste stukje van deze Sund is een smal stukje betont vaarwater uitgehouwen uit de onder water liggende rotsen. Dat doen we even met de motor er bij, om beter te kunnen manoeuvreren. Zodra we ui het kanaaltje komen zien we de haven van Lauterhorn al liggen. Het wordt nu drukker. Tal van jachten zijn er op het water. En kennelijk hebben ze allemaal ook onze havengids gelezen! Hoe dichter we bij de niet al te grote haven komen, hoe meer de tocht het karakter krijgt van een run op de beschikbare plaatsen. Tal van jachten varen in volle vaart op het haventje af. Ook tal van speedboten, waarvan er in Zweden veel meer zijn dan bij ons in Nederland, hebben Lauterhorn als bestemming. In de baai voor het haventje zien we dat de haven overvol is. In de baai wordt al volop geankerd. Weg idylle, wat een contrast met onze ‘eigen’ baai aan de oostkant, hier willen we niet liggen!

Dan maar terug naar één van de drie jachthavens aan de Fårösund. Toen we er langskwamen zagen die er nog  rustig uit. We nemen de eerste de beste haven die we tegenkomen. Die ligt in het gelijknamige plaatsje Fårösund. Dorp en winkels zijn vlak in de buurt. De haven stelt niet al te veel voor. Een betonnen kade waar je met een hekboei aan afmeert. Er zijn een paar vrije plaatsen. Een aardige Fin, solozeiler, maakt aanstalten om ons te helpen met afmeren. Dan realiseren we ons dat deze haven direct naast de pontjes naar Fårö ligt. De pontjes gaan af en aan. Een lange rij auto’s met vakantievierders staat nog te wachten om overgezet te worden. Dat is niet de rustige omgeving waar wij naar op zoek zijn. We laten de Fin achter en zetten koers naar de tweede haven. Die ligt verder van de plaats en is wellicht rustiger. Het verder lopen naar de winkels nemen we op de koop toe. Aangekomen bij de haven wordt al snel duidelijk dat dit het ook niet wordt. De haven is overvol. Dan de derde, nog ietsjes verder weg. Ook vol! Dan maar weer terug naar de haven van de pontjes. Dat is de enige resterende mogelijkheid. De Fin is niet meer aan boord, maar zonder zijn hulp meren we netjes naast hem af. We hebben nog tijd voor wat boodschappen (inderdaad heel dichtbij). Dan is de dag voorbij en zijn wij een ervaring rijker: mijdt het Zweedse hoogseizoen op Gotland!